Αντικατοπτρισμοί

Στ’ ακρωτήρι της φύσης έχω χτίσει σπηλιά
για να κάθομαι εκεί το πρωί
και να βλέπω τα γρανάζια του κόσμου γυμνά
να γυρνούν ρυθμικά κουρδισμένα.
Σαν δείκτης που γυρίζει θα επιστρέψω νοερά
στα χρόνια του φυσικού ανθρώπου,
-Ίσως να υπήρξα κάποτε τέτοιος κι εγώ-
και θα σκεφτώ, πόσο από τον εαυτό μου ζει
στο σημερινό απείκασμά μου.
Πίσω από τον καθρέφτη που κοιτώ, υπάρχει βεβαιότατα ένα άλλο εγώ.
Και αυτό που κρατάς στα χέρια σου και γιορτάζεις με πάθος;
Και αυτό ακόμα ίσως δεν είναι αληθινό.
Κάποιο από τα είδωλά μου θα πρέπει να είναι το πιο πειστικό.
Κάποιο απ' όλα θα ξέρει
ποιό να διαλέξω, πως να πορευτώ.