Της γνώσης το φως

Γαλάζιο φως της πρώτης μου μέρας
γεννημένο από τις πέτρες του τόπου μου
ένα κεφάλι μαρμάρινο αρχαίου θεού
με σγουρά τα μαλλιά στους κροτάφους
και τα βλέμματα από φίλντισι.
Είσαι εσύ που μου κράτησες το χέρι
στο νερό του ποταμού
για να πάμε ανάποδα σ' όλα αυτά
που δεν θα είναι ποτέ ξανά ίδια.
    Με τη φύση καρφωμένη στον ήλιο
    και τα πόδια στο χώμα βαθιά
Εγώ δεν έχω ακούσει λέξη από κανέναν σχετικά
    με τα νερά σου που κυλούν
    και τα πεύκα που ερωτεύονται στις όχθες σου,
    με τη χορδή και την ακτίνα του κύκλου
    τους νόμους των αστεριών και τα αξιώματα.
Εγώ δεν έχω ακούσει λέξη από κανέναν σχετικά
    με τη φωτιά και τον πόλεμο
    που τα πάντα ορίζουν και τα φέρνουν στο φως.
    Γαλάζιο φως της δροσερής αυγής μου.
Θα ισορροπήσω τον εαυτό μου εν κενώ.
Πάνω στα δάχτυλα θα τεντωθώ και θα ψηλώσω
τα χέρια θα απλώσω και θα επεκταθώ
στο τέλος θα κινούμαι σαν γοργόνα στο νερό.

Φ=at

Σαν ακροβάτης ανάποδα στο σκοινί
κοιτώ τον κόσμο από πάνω προς τα κάτω
και αιωρούμαι σαν εκκρεμές.
Όταν επιτέλους συναντηθούμε
-θα αιωρείσαι κι εσύ το δίχως άλλο-
μες την ταλάντωση θα γύρω προς τα 'σένα
κι έτσι χωρίς να το καταλάβεις
θα συγκρουστούμε.