Παρά φύσιν

Ποιο είναι το σχήμα των χειλιών σου
και ποιο το χρώμα των ματιών σου
όταν δεν κοιτώ;
Όταν δεν είσαι στο μυαλό μου
θα πρέπει να είσαι αλλιώς.
Έτσι που ανοίγουν τα χέρια σου και γέρνεις το κεφάλι γλυκά,
-το βλέπω μόνο εγώ το θαύμα τούτο;-
Με ανθούς στα μαλλιά και χαμόγελα στα χέρια
-σε βλέπω μόνον εγώ;-
Αν κλείσω τα μάτια κι αφεθώ
θα είσαι το πιο αληθινό μου είδωλο.
Πίσω από την κλειστή κουρτίνα του θεάτρου
θα μείνω, με το στόμα ανοιχτό,
κι έξω ας μαίνεται ο κόσμος και η φύση
σαν παρα φύσιν εγώ θα σ’ αγαπώ.

2 σχόλια:

  1. Η εικονοπλαστική δεινότητα της αγάπης είναι ασυναγώνιστη....κι εσύ το μετέδωσες ασυναγώνιστα ποιητικά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ευχάριστω Γεωργία μου για τα καλά σου λόγια! Φαίνεται πως η αγάπη είναι ασυναγώνιστα ποιητική αφ' εαυτής και γράφει τα κείμενα μονάχη της, δεν με έχει και μεγάλη ανάγκη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή