το θαύμα

Ας πάψουν τα όργανα και οι ορχήστρες
Όλες τις μουσικές και ας προσέξουν.
Τίποτα δεν είναι όπως πριν
Κι εδώ δεν χωράνε χυδαία σκευάσματα.

Νόμοι βαρύτητας και όλα τα σχετικά
Ας κλίνουν γόνυ με σεβασμό
Γιατί εδώ δεν πρόκειται για έναν απλό κανόνα.
Διασαλεύονται οι κοσμικές δυνάμεις
Που τα πάντα ενώνουν με ασφάλεια.

Γυμνοί, δίχως χαμόγελα και συστάσεις,
Στέκουν αμήχανοι μπροστά στο θαύμα τούτο
Όλοι οι περασμένοι Θεοί.
Κι αν δεν μιλούν
Είναι γιατί το πράγμα δεν επιδέχεται περιφράξεις,
Κυλάει από τον κρόταφο στον λαιμό με ρυθμικές συσπάσεις και σβήνει.

Κι εγώ έχω μείνει βουβή να σε κοιτώ που
είσαι όλος χείλη μισάνοιχτα και βλέφαρα.
Περπατάς με την πλάτη στον ήλιο
απαλλαγμένος από κάθε καιρό
χωρίς θεωρίας επένδυμα, σαν θάλασσα φουσκωμένη,
Όπως η φύση σε έχει ορίσει,
αμήχανο δίπλα μου, με τα μάτια ανοιχτά.