Στους κάθε λογής δασκάλους


Με μάγουλα φουσκωτά και μάτια μεθυσμένα
ανέβηκες στο μπαλκόνι μου να με ξυπνήσεις
με φιλιά και ιάμβους.
Στα χέρια σου κρατούσες μια φωτιά
κι εμένα μου φαινότανε σαν ψέμα.
Με κοίταξες θυμάμαι τρυφερά
και άρχισες να εξιστορείς χαμένες πόλεις
φιλόσοφους, σπουργίτια, γιασεμιά,
πεύκα, και ξεχασμένες ακροπόλεις.

Τώρα θα πίνω μόνο νέκταρ καθαρό
και θα χω μές τα χέρια μου τα αρχαία δάση 
με όλα τους τα ποτάμια,
θα τρέχει γύρω μου το γάργαρο νερό
και τα πάθη μου γυμνά μπροστά μου
θα μου χορεύουν τον χορό της φωτιάς και της μνήμης.

4 σχόλια:

  1. τέλειο δείγμα παρνασιστικού ρομαντισμού. συγχαρητήρια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ευχαριστώ Λιβοζέφυρε! Χαίρομαι που σε γνωρίζω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ο φίλτατος δεν έχασε χρόνο από το να σχολιάσει την ποίησή σου...δε συμφωνώ με το...παρνασιστικός ρομαντισμός, εντάσσω την ποίησή σου στα σύννεφα, στον άνεμο, στις κόρες των ματιών κάποιου που αγαπάς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εμένα η γνώμη μου για τα ποιήματα -και την τέχνη γενικότερα σε όλες της τις μορφές- είναι η εξής και δε είναι δικιά μου γι' αυτο την παραθέτω στο ιερό πρωτότυπο: "if I had something like Stalin's power, I would not squander it on silencing the imaginative writers. I would silence those who write about the imaginative writers. I would forbid all public discussion of literature in newspapers, magazines, and scholarly periodicals. I would forbid all instruction in literature in every grade school , high school, college and university in the country. I would outlaw reading groups and internet book chatter, and police the bookstores to be certain that no clerk ever spoke to a customer about a book and that the customers did not dare to speak to one another. I would leave the readers alone with the books, to make of them what they would on their own. I would do this for as many centuries as required to detoxify the society of our poisonous nonsense" (Philip Roth - Exit Ghost).
    Κι αν έπρεπε οπωσδήποτε να ορισω έναν σκοπό -γιατί γι' αυτο υπάρχουν οι σχολές και οι αναλύσεις- θα διαλεγα την αγάπη, που ουδέποτε εκπίπτει.
    Κατα τη γνώμη μου πέσατε και οι δυο μέσα! Και αλλα τόσα να λέγατε πάλι μέσα θα πεφτατε! Γιατί νομζω οτι η ποίηση δεν εντάσσεται πουθενά, είναι μια ενιαία κατηγορία και είναι πάντα ερασιτεχνική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή