Ανεμομαζώματα

Μια και δεν κατάφερα τις ισορροπίες να κρατήσω
αποφάσισα εδώ και μπρος να αιωρούμαι.
Σαν μπαλόνι στους αιθέρες και σαν σύννεφο,
εν αρχή, λόγος ανεμάρπαστος, θα γίνω.

Μπορεί να αιωρείσαι κι εσύ,
μπορεί να αιωρούμαστε μαζί,
αλλά ίσως και να μείνω μόνη.
Κι αν δεν ξέρω τι να διαλέξω
θα το αφήσω κενό,
απραγές συγκοπτόμενο κάτι που μένει
και απάντηση δεν θα βρει.
Γιατί ούτε εγώ ούτε εκείνη μπορούν να ξέρουν
την ουσία των όντων και των απαντήσεων την ατσάλινη πίστη.

Σαν πνοή θα αιωρούμαι εδώ
προς αναζήτηση άλλων ειδώλων, καινών.


2 σχόλια:

  1. Τα είδωλά μας κι αν είναι καινά, παραμένουνε κενά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Απαραιτήτως κενά! Αλλιώς δεν θα υπήρχαν! Σαν τις κενές θερμίδες
    -τις έχεις ακούστα;- που δεν έχουν μέσα τίποτα το θρεπτικο αλλα τις έχουν όλα τα γλυκά! Έτσι και τα είδωλα: κενά απο ουσία αλλα γεμάτα γλύκα, γίνονται απαραίτητα θρεπτικά συστατικά της ανάγκης μας για ελπίδα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή